Hogeschool bezoek

Zoonlief moest voor zijn portfolio 4 uniefs of HBO's bezoeken
En zoals gebruikelijk, werd die actie steeds verder vooruit geschoven
Tot er een moment kwam dat het niet langer kon worden uitgesteld

Dus...... dinsdagavond een open avond uitgezocht en aangemeld voor de donderdagavond
Pa wilde ook graag mee, maar ja, zijn agenda zat vol
Wat wil je ook, op zo'n korte termijn!
Ma dan maar mee, want 15 jr is wel een beetje jong om 's nachts alleen te reizen met de trein
Dochterlief kon niet alleen thuis blijven, dus moest er iemand zijn om haar gezelschap te houden
Gelukkig wilde een lieve tante wel haar plannen bijstellen

En zo kon het dus gebeuren, dat we in de auto stapten voor een lange rit van ruim 2u
Voor een open avond van 3u
Men moet iets over hebben voor de goede zaak, nietwaar?

Maar, het moet gezegd; het was een interessante avond!
Als zoonlief niet al had besloten dat hij naar de UT wil, was dit een mooi alternatief geweest
Met baangarantie, dat is natuurlijk wel heel bijzonder in deze tijd!

Een Business Hogeschool, dus alle leerlingen strak in pak!
Mooi om te zien!

Gras maaien

Ik keek naar buiten en zag dat het gras niet alleen maar groen was
Dus ik pak de grasmaaier en begin te maaien
Het is me gelukt om zelf de benzine erin te doen, dus mijn schouder gaat vooruit!
Al maaiend komen er allerlei gedachten
Zoals gedachten van dankbaarheid voor ons mooie plekje
Voor de mooie tuin; het heerlijke huis
En vanzelf voor mijn geweldige kinderen!
En ik zie de ene na de andere plant kortgewiekt worden
Witte klaver, rode klaver, gele boterbloem
Witte boterbloem..... huh? Wit?
Maar mss is het nog wel een restantje van de wilde aardbeien die vroeger daar groeiden
Vroeger, toen het nog een wildernis was
En als ik niet zou maaien, zou het weer een wildernis worden
Want ik maai ook jonge boompjes om
En varens, viooltjes, gele muurbloempjes, bloeiend gras
Langs de kant zie ik een wilde hyacint staan, die laat ik maar staan
En ineens ruik ik een bekende geur van vroeger: hondsdraf!
Achter in de tuin zie ik hazelnoten op de grond liggen
Over een tijdje maai ik jonge hazelaars om......
Eigenlijk wel jammer dat ik al dat moois weg maai
Maar mijn kinderen zijn te oud voor een wildernis;
Te oud om hutten te bouwen
En tarzannetje te spelen
En al die andere spellen die uit hun fantasie ontsproten
Wel jammer eigenlijk.......
En zo leidt het grasmaaien ook tot wat weemoed naar wat vroeger was
Vroeger, toen mijn kinderen klein waren
En nog vroeger, toen we als kinderen in het gras speelden en bloemen plukten en madeliefkransjes maakten.......
En dan kom ik weer tot dit:
Geluk is dankbaar zijn voor wat je hebt!!!

Mijn schouder

In februari is er een doopdienst in de kerk en het lijkt me fijn om dat mee te maken
Mijn mooiste, wijde broek aan en ik loop nog even naar de auto
Waarom weet ik niet meer, want het is nog te vroeg om te vertrekken

Bij de voordeur is een trapje van 2 treden
Ik stap naar buiten en blijf met mijn rechtervoet in de linkerbroekspijp steken
Er is niets meer aan te doen, dus het volgende moment lig ik op de oprit

Ik schreeuw, maar de buren horen het niet, het is nog te vroeg
Bovendien wonen we niet zo dicht op elkaar hier op het platteland

Als duidelijk wordt, dat er niemand komt, ga ik mijn lijf eens voelen
Mijn schouder en arm doen vreselijk pijn, maar voor de rest lijkt alles het nog te doen

Met mijn arm stijf tegen mijn lijf geklemd, probeer ik op te staan
Het lukt!
Ik loop naar binnen en het eerste wat ik doe, is mijn zus bellen die in het volgende stadje woont
Ze belooft te komen, nadat ze geregeld heeft hoe haar gezin naar de kerk kan

Ik bel de huisartsenpost en voel me steeds beroerder worden
Gelukkig kan ik meteen terecht, zodra mijn zus er is

Na een zeer pijnlijke rit naar het ziekenhuis, wordt ik al snel binnen geroepen
De verpleegkundige behandelt eerst mijn wonden
Want het blijkt dat mijn knie geschaafd is, mijn elleboog vertoont een nare wond
Er zit een diepe snee in mijn ene hand en de andere is geschaafd
Het behandelen is zeer pijnlijk voor mijn schouder

Als alles verbonden is, word ik doorgestuurd naar de EH
Gelukkig is het niet druk op dat vroege tijdstip en word ik meteen gezien

Er moet een foto worden gemaakt en ook dat is geen pretje
Het blijkt dat de kop van mijn arm is gebroken
De plek waar de belangrijkste spier is aangehecht
Dat kan niet in het gips, dus ik krijg een sling mee
Met de opdracht om de arm stil te houden en over een week terug te komen bij de chirurg

Op de foto blijkt dat de arm mooi heelt en dus niet geopereerd hoeft te worden
Dat valt dan alweer mee
Ik word naar huis gestuurd met oefeningen om te voorkomen dat het gewricht vast gaat zitten
En om de arm zo goed mogelijk stil te houden
Dat mag ook met fysio
Dus ik bel de fysio en er komt iemand thuis

De volgende 5 weken kan ik niets!
Er komt elke dag iemand om me te helpen met douchen en aankleden
De kinderen koken onder mijn toezicht
Een vriendin komt regelmatig om een kopje koffie voor me te zetten
Mijn zus of de man van mijn vriendin komen me halen om boodschappen te doen

De wijkhulp moet het eerst de deur uit, want dat vind ik zo vernederend
Aangekleed worden door een meisje, zo oud als mijn dochter!

En zo langzamerhand begin ik steeds meer te kunnen
Het is prettig om weer zelf te kunnen koken
En zelf koffie te kunnen zetten

Na 5 weken word ik ontslagen door de chirurg met de boodschap dat het nog evenveel tijd zal nemen om te herstellen

Inmiddels is het 4 maanden later en nog gaat het niet goed
Heb dagelijks pijn en kan niet alles wat ik zou willen
De tuin moet nodig onkruid vrij gemaakt worden
En klaar voor de zomer, zodat we de buitenkeuken weer neer kunnen zetten
Dat gaat niet!

Inmiddels is gebleken dat de kop van mijn arm niet goed in de kom draait
Dat schijnt aan een spier te liggen die te lang werkeloos is geweest

Dus oefenen, oefenen, oefenen!
Inmiddels krijg ik daarvan pijn in mijn nek
Jaja...... het is wat

De wijde broek is niet meer
En er komt ook niet meer zo een
Ik heb mijn lesje geleerd
En ben dankbaar dat ik niet van de trap in huis ben afgevallen!

Ik heb goede hoop dat het weer goed komt
Maar had niet gedacht dat het zo lang zou duren!
Ik ben nogal een optimistisch mens, dus als er wordt gezegd dat het 3 tot 6 maanden duurt, duurt het bij mij 3 maanden
Dat gaat dit keer niet op
Het is behoorlijk wennen als je altijd alles gewoon hebt kunnen doen
En dan nu beperkt worden
Gelukkig kan ik sinds 2 weken weer zonder al te veel pijn slapen

Maar ik ga nog steeds blij door het leven!
Voorlopig een zondagskind met een handicap

Weer een les geleerd!
Take nothing for granted!

Mijn eigen blog!

Ik ben een alleenstaande moeder
Dit jaar ben ik het 11e jaar na de scheiding in gegaan

Al een week ben ik geboeid door een blog van een Amerikaanse vrouw
Ze schrijft over haar jeugd en over haar leven nu
Een goede schrijfster, zodat ik graag blijf lezen

Al lezend ontstond bij mij het idee om ook een blog te gaan schrijven
Over alledaagse ditjes en datjes misschien
Een soort van kroniek over mijn leven
Mijn leven als zondagskind
Want dat voel ik mij, ook al gingen de 'downs' mijn deur niet voorbij

Wat mijn leven vooral een bijzondere gouden glans geeft, dat zijn mijn kinderen
Alhoewel ik ze eigenlijk geen kinderen meer kan noemen
Een dochter van 18 en een zoon van 15
Maar ik houd niet van het woord 'pubers'

Al van heel wat periodes heb ik een soort van 'afscheid' genomen
Babytijd, peutertijd, kleutertijd, lagere school tijd
En binnenkort afscheid van de schooltijd van dochterlief
Dat gaat bij mij altijd met een soort van weemoed

Ik heb genoten van elke periode, met volle teugen
En ook nu geniet ik van deze periode

Jongvolwassenen......
Met weer nieuwe uitdagingen aan het ouderschap

Van 'bemoederen' meer naar 'begeleiden'
Dat gaat met vallen en opstaan
Vooral het 'loslaten' komt niet vanzelf

Ik wilde dat ik kon zeggen dat ik een 'relaxte' moeder ben
Maar dat is niet zo
Gisteren nog zei zoonlief dat ik me altijd zo druk maak
Dat zette me aan het denken

Over genen enzo
Een lieve tante van mij maakt zich ook altijd zo druk
Ik lijk dus toch meer op haar dan ik dacht

Maar ik ben nog 'jong', dus ik kan nog veranderen
*Zei ze hoopvol*

En nu ga ik eten koken!